ตี หวด, ฟาด, เฆี่ยน อังกฤษ

ตี v. 1. to hit, to beat, to strike; 2. (when followed by a numeral) an
หวด v. to whip, to lash. ตัวอย่าง:
ฟาด v. to strike, slap, hit hard (with the side of a long object). ตัวอย่าง:
เฆี่ยน v. flog ที่เกี่ยวข้อง: whip, beat, scourge, thrash, lash
ี่ open-ended unrestricted unhappy ready
เฆี่ยน ฟาด, ตี, หวด, โบย vt. lash 6 ชื่อพ้อง: strike; beat; hit
หวด ฟาด, เฆี่ยน vt. thwack 1 vi. thwack 2
เฆี่ยน ฟาด, หวด, โบย vt. thresh 3
เฆี่ยน หวด, โบย, ฟาด vt. thrash 1 ชื่อพ้อง: beat
ตี ตบ, เฆี่ยน, ฟาด wear phrv. out 6
การเฆี่ยน การหวด, การโบย, การฟาด n. thrash 7 ชื่อพ้อง: beat
ตี เคาะ, หวด, ตบ, เฆี่ยน vt. beat 3
ตีอย่างแรง หวด, เฆี่ยน phrv. lam out ชื่อพ้อง: lash out; strike out; kick out; hit out
หวด เฆี่ยน, ตีอย่างแรง phrv. lash against
หวด โบย, ลงแส้, ตี, เฆี่ยน vt. whip 1 ชื่อพ้อง: beat; thrash; lash